Hep güzel düþler kuruyorsun mor güller, kýrmýzý karanfiller manolya kokusu sarmýþ bir bahçe kýyýsýnda, yosun dolu bir koy, alabildiðine laciverdi ortalýk. kolayýný bulmuþ, alýp alýp kendini boyuyor gökyüzü. güneþe tutunmuþ insanlar, açlýk yok, savaþlar masallara sýðýntý tüm sýnýrlar kalkmýþ yeryüzü çocuk yüzlü, yeryüzü bahtiyar..
Hepsini geçtim, sen,bir yaðmur damlasý gibi usulca içime yüreðimin en mevki yerine konduruveriyorsun gelip bir þey demeden bakir buselerini aklým gidiyor.
Sonra da bana soruyorlar sen ölmeyecek misin ; böyle ölünür mü. . .
ahmetkarakaptan
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetkarakaptan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.