İÇİM YANIYOR ANNE
Çok çabuk sevdim seni.
Çölde bir yaðmur gibi.
Çok çabuk sevdim seni.
Annemi sevdiðim gibi...
Sorgusuz sualsiz açtým kollarýmý.
Bilemedim aþký.
Her gece kanayýp ve uyandýðýmda kabuk tutan bir yara olduðunu....
Ve çok geç anladým mesafeleri.
Sol yanýmda ki yarayý deþen neþterin sahibini...
Ve nedense sana attýðým her adýmda uzaklaþýyorum.
Kaç kilometre yürüdüðümü hatýrlamýyorum.
Bilmiyorum fizikten de hiç anlamýyorum.
Ama sol yanýmdasýn sanki.
Hissediyorum...
Ve ne zaman adýný söylesem kesiliyorum.
Yürümekten yoruluyorum.
Varamýyorum sana...
Meðer mesafeler ne kadar vefâsýzmýþ bana...
Ne bileyim...
Ayaklarým da yýrtýlmýþ bir papuç, üzerimde ise bir yamalý gömlek.
Çöl oluyorsun bana...
Allah cezasýný versin mesafelerin...
Hani aþktýn, aþka dâhildin...
Vuslattýn...
Hayýr..!
Sen vuslatýmýn katilisin..!
Annem...
Ne bir doðum lekesi,
Ne de çocukluðumdan kalan bir iz bu.
Annem sadece bir kýzýn bakýþý bu...
Annem analar ne kýzlar doðuruyor be annem...
Bir bakýþýyla mühür vurdu gönlüme...
Aðlamaz dediðin oðlun þimdi günlerdir aðlýyor be anne...
"Analarýn duâsý kabul olur" derler...
Duâna muhtâcým...
Annem adý yok bunun...
Ýçim yanýyor, özlüyorum...
Çok özlüyorum...
Rabbim seni aldý benden.
Onu da almasýn duâ et be annem...
Ýçim yanýyor anne...
Ýçim çok yanýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.