Sen EFENDÝM, Sen , Ya Habibim... Ömrü hayatýmýn en güzel rüyasýna, Sen gelmiþtin. Öyle koþup arýyordum ki Seni; Ey gönlümün Habibi, Bir saray içinde koþuyor , Ve; seni arýyordum... /Allah ým, O peygamberi göster, Bana/ diyordum. Sonra bir kapý çýktý , karþýma : Bir dizi ,beyazlý insanlar, Veya melekler sýrada... Dokundum en sondaki nin omuzuna, (Peygamberim nerede?) diye sordum. O,sadece parmaðý ile, Kapýyý gösterdi bana... Hiç sýra beklemeden, Koþtum kapýya Açtým kapýyý: Nurlar içinde bir bahçe; Ýlerde oturmuþ bir dizi, Belki meleklerdi. Sordum o heyecanla; (Peygamberim nerede ? ) Birisi kalkýp bana doðru, Nurlarla geldi. Rüyada bile olsa, Kalbim çarpýyordu. Koþup tuttum ellerini , (Bana yardým edermisiniz ) Gülümsedi O sadece, Dönüp gidiyordu...tekrar, Tuttum ellerinden, O, yüce peygamberin Ben size geldim... Yaþlar süzülüyordu gözlerimden, O,gülümsedi yine, Ve, uyandým... Ýþte rüyalarýn en güzelini Gösteren Rabbime... Ediyorum ben...þükürler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aygün Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.