ne zaman þiir yazmak istesem aklýmda sen... ne zaman aklýma sen gelsen dilimde þiir ne zaman mayýs olsa aylardan varoluþuna þükrediyor bir þarkým var senden habersiz hep onu dinliyorum... rutin olarak aldýðým ilaçlar gibi el ve gönül alýþkanlýðý ile günde bir doz neye iyi geldiðini bile unuttum lakin kalbimin üstünde duran acýya çare bulunmuyor seni öldürsem mi yaþatsam mý sonsuza dek panzehiri olmayan zehir yok dediler ama hangi ara zehirlendim ki ben? sen/ben ben/sen ne dersen de inkarda edebilirsin istersen adýmdan nasýl bu kadar eminsem bumerang atýldýðý yere geri dönecek birbirimizi fýrlattýðýmýz yere geri dönelim piþmansan eðer affetmeyi bilirsen seni affetmeyi bende becerebilirsem farz olan misallari yaþayalým yeniden vurdum kalbimin katilini nefret þehvet kadar zevkliydi ondan sevdim belki öldüresiye seni
her ölümün yeni bir doðuþ olduðunu bilerek gel sende bende yaþayan "ben"i öldür!
sardunyam
Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.