Sen gittiginde, yazdý buralar’
senden sonra kýþ oldu, gülhayat
Neþe doluyduk’ya bir zamanlar
Þimdi, gahi viran olduk gülhayat.!
Gündüzü yaðmur, gece fýrtýna’
Kýran düþtü köyümüzün baðýna
Bir anlamý yok artýk buz tutsada
Zehir doldu havamýza, gülhayat.
Nereye baksam bir parçan var’
Sensizken caným öylesine dar
Gitti gelmez oldu burda turnalar
Aðaçlar meyva vermiyor gülhayat
Bir varmýþ, bir yokmuþ gibiyiz’
Geceler bitmez uykudan azadeyiz
Biz hala bu ýssýz, köhne, yerdeyiz
Ah desen ne deðiþecek, gül hayat.
Ne çok anýlar kaldý senden geriye’
Dalarým akþam kýzýllýðý çöktüðünde
Yorgun yapraklara, rüzgar esince
Alýp götürür sana doðru, gülhayat...