Ben Gülmeyi Unuttum
Nedendir bilmiyorum yýllar var ki gülmedim
Yüzümde hep endiþe ben gülmeyi unuttum
Belki benim mizacým, karakterim bu dedim
Dur denmiyor gidiþe ben gülmeyi unuttum
Bir maaþla geçindik yýllardýr çoluk çocuk
Açýk veren bütçeyle borçlarýmý eþ tuttum
Bir kere rahatlayýp oh çekmeyi unuttuk
Mahcup olunduk eþe ben gülmeyi unuttum
Kalmamýþ güvenecek ne insan ne de devlet
Söylenen yalanlarýn tümünü birden yuttum
Yürekler susturulmuþ düþüncelerde gaflet
Hatalar hep peþ peþe ben gülmeyi unuttum
Servete servet katmak insanlarýn derdi bu
Emek hakkýný vermez kravatlý haydudum
Piþmanlýklar içinde vicdanlarý gerdi bu
Bunlar dönerken köþe ben gülmeyi unuttum
Baharda aþk yaþanýr, hüzün alýnýr güzden
Bir kere sevdi gönlüm yüreklerde yakuttum
Sevmek bile suç oldu terk edildim bu yüzden
Ne þevk kaldý ne neþe ben gülmeyi unuttum
Coþari isyan etti çok zaman haksýzlýða
Deli dolu gençlikte patlamamýþ baruttum
Hala pirim verilir her türlü hýrsýzlýða
Tebessüm kaldý düþe ben gülmeyi unuttum
23.05.2008/Samsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.