gözlerine bakýnca beni zehirleyen günahýn bir yenilgi mi sadece kapýdan kaçýp giden her kim ki kendine kalaný biliyorsa yaðmur doldursun o çukurlarý yalanlar söylemesin
öyle deðildi belki uyuþmuþ bir sabah karanlýðýný kollarýný gerip bekleyen bulutlarý sevinç gözyaþlarýyla karþýladýðýnda vaktin tam ortasýna oturup baðýracaktýk sonsuzluk bu sonsuz olmak bu
iþitmiyorlar kalbinle kala kaldýn karanfil kendi kokusu ile sarhoþ olan yapraklara fenalýk bir ferahlýk baðýþlayacak deðil umutlar bütün biriktirdiðim sevgileri geri istiyorum sevginizden
yalpalamaya gerek yok küçük bir pazarlýk sarkacý olsun dilin kavradýðý rüyaya hüküm giydirmek zor ne çýkarsa bahtýmýza.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.