DURURUM (466)

DURURUM (466)

Sevdanýn acýsý hasret canýma.
Sevdiðimi sorar konar dururum.
Aylar yýllar geçmiþ ibret canýma.
Bunu hayra yorar anar dururum.

Yüce dað baþýnda ateþim karým.
Düz ovaya inip öyle yanarým.
Kalbi acýtýyor gönül efkarým.
Sevdiðimi arar yanar dururum.

Gönül bu fettanlýk yoktur içinde.
Ne arar ne sorar sorgu niçin de.
Bilmem hangi ayýn bilmem kaçýnda.
Yollarý düz diye kanar dururum.

Yüreðin sancýsý yakar bedeni.
Sanki kor ateþ bu, çoktur nedeni.
Ýnsan çok özlüyor uzak gideni.
Hasret türküsünü sunar dururum.

Sevgiye gelince yürek yaralý.
Duygular gönüller olmuþ karalý.
Kim koyduysa yanlýþ koymuþ kuralý.
Doðru biziz diye sýnar dururum.

Zayi Ozan diyor gönüller kýrgýn.
Bu bir ruh haleti yürekler dargýn.
Bedene gelince bedenler yorgun.
Böyle bir yaþamý kýnar dururum.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 01/05/2018 Salý
Yayýn : 03/05/2018 Perþembe
www.edebiyatdefteri.com/siir/1162117/

Sosyal Medyada Paylaşın: