Gökyüzü Eflatun Değildi...

Ay ýþýðýnýn bile soðuyan yüreðimi ýsýtmadýðý bir geceydi o gece
Issýz korularda aþk þarkýlarýnýn en afilli sarhoþluðu yankýlanýrken kayboldum sonsuzlukta
Çünkü sonsuzluk artýk onsuzlukta ..

Aðlarsam güçsüz sanýr
diye aðlamadýðýmdan bu yana
Hiç bir iþe yaramayan gözyaþlarýmý hapsettim korunun karanlýðýna
Elbet sevmiþti beni bir ara
Ama emin olamadýðý bir duygunun dehlizlerinde kalmaktan yoruldum sonunda

Çok zaman huzuru bulduðum altýn gözlerindeki huzursuzluðu da tadýnca
Vazgeçmeyi seçtim yana yýkýla

Çok cevaplý bir soru gibi meþgul ettiði
aklýma
söz geçiremedim uzun bir zaman
Durup dinlenmeden kendimce bir hata aradýðým kendimdeki hatayý da bir türlü bulamayýnca
Ona onun gözüyle uzun uzun baktým
Herþey olmasý gerektiði kadardý aslýnda
Güneþe özenen bir çift puslu göz
Ateþ kýrmýzýsý ince dudaklar ve burnu
Hepsi sýradandý..
Ona benim gözümle bakmayý býraktýðýmdan bu yana

Gökyüzünün eflatun olmadýðýný farkettim.

Kuþlarýn hep ayný istikamete uçtuðunu ve yýldýzlarýn hepsinin eþit parladýðýný..

Bir buðday tanesi kadarki yerimin doldurulmasý zor olmasa gerek diye düþünerek
Ve saçlarýnýn artýk bana ihtiyacý olmadýðýný da farkederek
Vazgeçtim ondan..

Biliyorum
onsuzluktaki özlemek eylemim
Eskiden biraz fazlaca..
Ama bana ben olmadýðýný anladýktan sonra
Ona ben olamayýþýmý sorgulamaktan da vazgectim..

Ve artýk eminim..
Gökyüzü asla ve asla eflatun deðildi
Sadece saçlarý fazla parlaktý...



Burcu KURT
Sosyal Medyada Paylaşın: