viran

hep ayný yerden kýrýlýyor inancýmýz
umudumuz ise yitirilmiþ bir ülke kadar viran
saðanak yaðmurlar altýnda ýslanýyor sevincimiz
kaderimiz hüzünlü þarkýlar mýraldanýyor durmadan

bir çiçeði koparmakla baþladý her þey
sonrasý baþaða yüklenen yersiz mana
sokaklar dilini mühürledi çoktan
anýlar ketum bir grinin ardýnda
baþýboþ
yitik
viran

-aramýzdan sýzan sessizliðin kadri bilinir mi oralarda -

II.

bakýr bir çaydanlýkta tütüyor özlemin
dilimi deðdirdiðim tuzlu bedenin
hangi rüzgarýn esaretinde þimdi
hangi yama ile kapanýr günahkar bedenim

ellerini çek
býrak dalýnda kalsýn karanfiler
kitaplar raflarda , sen yüreðimde
usul usul çürütsün istiyorum aþk beni
gözlerim toprak olsun
ellerim yürüsün bir aðacýn kalbine

III.

belki yaðmur yaðar
dolu dizgin aðlarým
s’isli bir yolda kaybolurum
umutlu bir düþ kuramayacak kadar yorgunum

-biliyorum -

-aramýzda kýrýlan aþkýn sesi duyuluyor mu oralarda -





Barýþ Çiçek
Sosyal Medyada Paylaşın: