#þrþgr Di zelalî ya axa xwe de Mîna dilopek xwunava baranê Ji ewrên tarî dihate xwar. Xemgînîyek hatibû xemilandin Bi mij û morana çîyayên xemrî. Di çavên kilda yî de Hêvî bê bask dibun... Dilê min bi germahîya evînê, li hember têkçûyîna disekinî, li piþta wî barên giran giran, li aliyek wê mirinek reþ, Û li aliyê din þewata evînê, dilê min dýþot.. Þoreþger Karakol
Sosyal Medyada Paylaşın:
şoreşger karakol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.