*
ama ben en çok baharýn son günlerini severim
vuslat ninnileri söyler sabaha kadar çoban yýldýzý
gece yarýsýndan az sonra hilalin baþýný dizlerine almýþ
kaç kez , kaç defa tarar saçlarýný
bir sýcak temasa geçiþ düþüne düþmüþler
deðer önce hasretin kor ateþinden ahlar
sýyrýlýp yükselir sislerden göklere bin bir rüya bin bir hayal
küsuftan fýrlayan bakire bir yýldýz platonik duygulara tutulmuþ
gizli gizli ürperir , parçalanýr ,uzaklaþýr uçsuz bucaksýz
bedeni çalkalanýr, kýrýlýr iç içe kaç periþan karanlýk
sanki ermiþler göksel bir sevdanýn kerevetine
*
ama ben en çok baharýn son günlerini severim
fýrçasýz, çerçevesiz resimlerde renklerle süslenmiþ kare kare tabiat ter kokar
bir ýþýk parýldar hafif ve sarý ,mavi gözlü kýzýn hýçkýrýklarý
sýzar bir kapý aralýðýndan
umulmadýk þeyler fýsýldar toprak, ele alýndýðýnda pul pul bin türlü rüzgar adýna
sarý ,kýrmýzý, mavi tüyleriyle elma aðacýnýn dallarýnda ki saka kuþlarý
belki bir gün dönmek umuduyla hiç durmadan ayrýlýk þarkýlarý söylerler küme küme
*
ama ben en çok baharýn son günlerini severim
eflatun teninde çýðlýklar büyür tane tane ,iner þehre
aþk duygularý bir deðil bin yüreðin sesi ,bir sancý suretinde
bütün arzýn üzerine kan sýçrar bu yüzden koyu lacivert gecelerden
sarý odalarda , sarý fotoðraflar , öyküler boz bulanýk
böðürtlenlerin, kekik kokularýnýn, deniz kestanelerinin bestelediði
aþk çok þeylerden ibaret
aþk öyle bir þey ki
ben en çok o tiz sesini severim
hýçkýrýklarý ,çýðlýklarý ,nisan yaðmurlarýnýn imdat seslerini
*
ama ben en çok baharýn son günlerini severim
gölgeler köþe baþlarýnda birikmiþ
parýltýlar denize yansýmaya yüz tuttuðunda yavaþ yavaþ
artýk ne bir peçe kalmýþ yüzünde güneþin ne de perde
kulaða gelen sesler, mor menekþelerin ,kýrmýzý lalelerin sesi
akþamýn son vaktine kadar hep aydýnlýk olur sokaklar
onca kýrýlmýþ ümidin ,onca tükenmiþ güzelliðin meydanlara inmesi gibi
nefesler kesik kesik adeta..bir tek kalpte atmasý gibi
gözden akan yaþlarda sýmsýcak bir þeyler var
buz kesen yanaklarý ýslatan
sonuca giden basamaklarda
yalnýzca ,bir baþýna,damla damla
*
ama ben en çok baharýn son günlerini severim
dolunay fýrlatýrken aþaðýya parlak alevden mýzraklarýný
gecenin ölü suskunluðu , yalnýzlýðýn sancýsý vururken þehre
istanbul metrosu, varoþlarý... boðaz baþtan baþa
kýyýlarýna insan yaðar sabaha kadar
toprakta et, kemik çýtýrtýlarý
açar elini göðe minareler uzar, uzar, uzar da uzar
uðrunda ölen güzel kýzlarýn aðýtlarý dokuz kat semaya
zaman çentik çentik tükenir yüreklerde
renk renk çiçekler açar, süzülür prizmadan al, yeþil, mor
uzun hasret kokar, sýla kokar, sevgi kokar
sýtmalý sýrtlanlar koþuþur damarlarda
biraz daha viran her yer biraz daha yitik
*
ama ben en çok baharýn son günlerini severim
daðlardan, çýðlardan, sellerden ,çýlgýn denizlerden
býçak gibi soðuk içine iþler etin kemiðin
alýp götürür günler, geceler, aldýðýný vermezler
bir nar aðacý kadar heybetli, bir kuru incir dalý kadar kýrýlgan
en arkalarda kalmýþ topal bir bulut þehrin üzerinden seke seke geçip giderken
ardýndan hüzünle bir türküyle seslenirim
baharýn her vakti kokuydu, suydu, çiçekti
giden dünyaydý
giden cennetti
*
redfer