(TŪRKMEN)GÖÇMEN ANA

]Ak teller dökülüyordu artýk gür saçlarýna...
Bir ömrü yaþadýðý topraklarda göç vaktiydi
Güneþ üþütmüyordu tenini
Iþýltýsý süzülüyordu dalgalý perçeminde.
Kaç gün kaç gecedir...
Gök tanrý vermiyordu rahmetini...
Bir günah vardý belkide bilinmeyen
Çaresizce dövünmek yerine...
Baþý dumanlý daðlara döndü yüzünü.
Göçmen kadýn;
Ak ellerinde kýzýl kýnalý avuçlarýný açtý
Durdu sonra gözlerini yere döndū...
Vaz geçti aman dilemekten...
Dudaklarýnda yakarýþlarýný hapsetti diline.
Kupkuruydu çatlamýþ toprak
Yürekler gibi saðýr ve dilsizdi bulutlar
Suskun dudaklarda.
Suskun türkülerle artýk göç vaktiydi.
Biliyordu bilge Tūrkmen ana...
Anýmsýyordu çocukluðundan
Tanrý daðlarýnda bitmeyen baharýyla...
Çoþkuyla çaðlamaktaydý sular...
Ve neþeyle dolu görkemli günler...
Yaþanmaktaydý.
Toroslarýn soy kurutan kuraðýndan...
Tanrý Daðýnýn baharýna...
Tepeden týrnaða yeniden yaþama...
Göçebe kadýn oðula ve kýzýna....
Göç yolunu gösteriyordu...

NOGAYTŪRK
Sosyal Medyada Paylaşın: