BEYAZ BİR KARANFİL

bir güneþ sýzýyordu uyku getirici bir güneþ
bir adam oturmuþ koltuða
düþünüyordu yýllar öncesini
kýz kardeþi canlandý gözlerinde
on bir yaþýnda tombul tombul yanaklar
kestane rengi saçlar
ve pýrýl pýrýl minik bir yüz
Allah’ým ne güzel bir çocuktu öyle

Sevginin tüm akýþlarý O’na doðru olmalýydý
her güzel þey O’nundu sanki

Ya þimdi dedi adam içinden
ya þimdi ne olmuþtu
o güzel Hale serseri içki dostu birisine mi düþmüþtü
geleceðe umutla koþan kýz
kadersizlik türküleri söyler olmuþtu
solup gidecek miydi
fakirliðin
umursamazlýðýn
cahilliðin
bu muydu ödülü

ne çok kýzýyordu babasýna
ve babasýnýn aklýný çelenlere
kýz çocuðu okur muymuþ
kocasý beslermiþ ya
beslesin
bakarmýþ ya
baksýn
kýz çocuðu okur muymuþ
okumaz da umarsýzlýðýn
kölesi mi olurmuþ

Bitirince Orta’yý ebe okuluna gidecekti
ne güzel hazýrlamýþtý kitaplarýný
yüreði pýr pýr ediyordu

bitirince oklunu binlerce bebeðin doðumuna yardým edecekti
dua alacaktý
kurtaracaktý ezilmiþliðini
onurunu koruyacaktý
kadersizlik türkülerini unutacak
O beyaz karanfil uçacaktý güneþe doðru kanat açýp
Yeni tomurcuklar üretip beyaz karanfiller açacaktý
01 KASIM 1995-22 MAYIS 2008

Sosyal Medyada Paylaşın: