KÜL BAKIŞLARIN

dilleniyor dalgalarýn köpüðünde her þiirim
lacivertlerle karýlýyor maviler
derinliðinde gözlerinin

umut nakþedilirken yarýnlara
çilesi kanýyor deniz kýzýnýn
ve dalga kýranlarla yarýþýyor pupa yelkenlerin
saðanak sitem atýyor kül bakýþlarýn

nereye baksam hüzün çaðýrýr
her seferinde ertelenir sana ait düþlerim
þafak þebnemlerinden sýrýlsýklam yüreðim
maya tutmuþ gibi asýrlara sensizliðim
eskiyen her acýmda baþlýyor hüzünlerim

çýð gibi büyüyor sensizliðim
sýzým,sýzým aklýmda eskiyen düþüncelerim
yorgun yüreðime eþlik eder
aðlayan martýlarýn sesleri
ne olur kýrlangýçlar götürün beni
yoksa aklýmýn uçurumlarýna düþeceðim


yapraklarý kýzýl gazele dönük salaþ bir mevsim
dokundukça yanar ellerim
kovalarken bulutlarý güneþ çatýk kaþlarýyla
çaðlar içimdeki kýzýl meyhane
nereye baksam orada kül bakýþlarýn
nereden yansýyor hayalin
nereden doðuyor güneþin
hangi yönde esersin
söyle de yanýna geleyim
gelip kül bakýþlarýnda öleyim

HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: