ARDIÇ AĞACI

Sen de benim gibi yalnýz mý kaldýn?
Issýz dað baþýnda, ardýç aðacý.
Yorgun dallarýný dört yana saldýn,
Alnýmda yazýsýn ardýç aðacý.

Ben gibi sevdiðin(i) eller mi aldý?
Batan gün ömrünü bir bir mi çaldý?
Senin de (mi) vuslatýn mahþere kaldý?
Yollarýn izisin ardýç aðacý.

Mehtapta yüzünü dönerdin ay’a,
Kara bahtým gibi kaldýn mý yaya?
Þimdi arkadaþýn çýplak bir kaya,
Ömrümün güzüsün ardýç aðacý.

Mâziyi andýkça çekerim âh’ý,
Getir akþamlarý, götür sabahý,
Yandý yüreðimin damarý þâh’ý,
Kalbimde sýzýsýn ardýç aðacý.

Ah çektikçe daðý, taþý erittin,
Þu tozlu yollarda beni yürüttün,
Çöl sýcaklarýnda tenim(i) çürüttün,
Damaðým(ýn) tuzusun ardýç aðacý.

Yamaçtan dökülen kara taþlarý,
Nasýl unuturum o bakýþlarý,
Kesik budaðýndan akan yaþlarý,
Baðrýmýn közüsün ardýç aðacý.
Muzaffer KÖNDEL
Sosyal Medyada Paylaşın: