senin gözlerin kýrmýzý çocuk ateþlere düþmüþ bir ananýn oðlusun baþaklar alev alýrken girdin bir memenin koynuna ellerinde kýzýlca kýyamet yaralarýn havý ve demsi’n zamana çaya bula dudaklarýný...
senin sözlerin çividir oðul çivit mavisi bir yalnýzlýðýn deminde ýslanýr bakýþlarýn sözler buz kesilir alaca dudaklarýnda sen mayýs’sýn oðul! mayýsýn 1’i...
senin yüreðin alaca öfkesi sevme çaðlarýnda devrildi bu yazýlar bu orman fýþkýran kardelen...
yüzünü dönmüþ kocaman binalara aspirindir senin gülüþün erken uçmaya meyilli kanatsýz kuþlarýn son evleðisin...
dedim ya oðul! dedim ya sen gölgelere turab olmuþ zaman zangoçlarýnýn beli baðlý yiðidi’sin
uyan! dölüne mayýsýn sen Türkülerin þahýsýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.