Gönüllerimize baðladýk sabýr taþýný,
Avucumuzda biriktirdik göz yaþýný,
Vicdan bize doðru çevirse de baþýný,
Boðduk kendimizi; hem de diri diri...
Yaslý aðacýmýzdan geldi zamansýz sobe,
Gözlerimiz kör oldu, düþünceler ise ebe,
Hilelere yenilen oynumuz gidince göçebe,
Saydýk kendi kendimize, bir ileri iki geri...
Kalemler yazsa, çizgisiz kaðýtlar korkaktý,
Merhumlar isyan edip ’sus’a, yerinden kalktý,
"Nedir bu haliniz?" diyerek gözümüze baktý,
Sorduk kendimize de yuttuk sualleri...
Ýnsanlýk elini çekmiþ her taþýn altýndan,
Hurdalara deðer verilmiþ külçe altýndan,
Özümüz sýyrýlmýþ temiz yürekli saltýndan,
Yýkadýk kendimizi de bitiremedik þu kiri...
Sýrlar meydanda seferi, aþikarlar kaçak,
Ayaklarýmýza dolandý haddini aþan saçak,
Ne zaman tepemize çýksa yüzsüz bir alçak;
Kurþunladýk kendimizce de ölmedi hiç biri...
Dut; bülbülünü yemiþ, hakikat dilini yutmuþ,
Zulüm perde çekip mazlumu gölgede uyutmuþ,
Anlaþýlan tarih, þanlý geçmiþi unutmuþ,
Kendimizi duyuralým çorbacýbaþý; çal mehteri...!
Kurþuni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.