O, herkesi biliyor; aralarýnda yaþýyor
Yüzlerce insan tanýdý ve hala tanýyor
Melek gibi görünen Ýblislere þaþýyor
Yeryüzünde en fazla kendisi utanýyor
Özlerini görüyor, gözlerine bakmadan
Mimikleri hep sahte, duygularý heyula
Ama o kalbi ile, davranýyor býkmadan
Çünkü böyle ruhlarý bekliyor arþ-ý ala
Refref onu bekliyor, tuðba dalýna konmuþ
Yer yüzüne inmeye çok az kaldý, an yakýn
Kitapta yazýyor: Bu geliþi, mutlak sonmuþ
Bir çýðlýk duyarsanýz bir sabah, ufka bakýn