Gül
üstüne edilmiþ yeminler büyütmüþtüm
dün
göðüs kafesimde
Unuttum bunu
ve
adýmý.
Adýmýn üstüne cizgi çektiler
bürokratik bir þeydi.
Buna sevindiðim kadar
hiçbir þeye sevinmedim.
Aidiyet kadar mutsuzluk getiren baþka þey yoktur
ortalama ömrü yüz yýl bile etmeyen bir varlýðýn
bunca çamurlaþmasýný
izlemek büyük zevk
Dört duvar
Üç oda bir salon kapasitesinde bu hayat
Ve tüm ölümler bir artý sýfýr.
Uðuldayan þeyler var
daðlarýn ardýnda
kelimenin de anlamý bozuluyor.
Bilemiyorsun
anlayamýyorsun
bunca biçimsizliðin nasýl bir toplum ettiðini.
Tutamýyorsun
Tutunamýyorsun
Bunu Oðuz Atay’da yazdý.
Çürümeye mahkum edildi güzellikler burada
diye baðýrmayý maðrifet sayýyor
þair
Deðiþtirmeye üþeniyor
üþenmeye üþeniyor
Kuþkusuz kuþlar da uçmaya üþeniyor
yoksa kimse ölmedi
ölmüþ gibiydi
Ve elleri cebinde
nasýl mutlu olabilir insan diye sayýklayan çatýlar
dökülüyor du
kiremit rengi akþamlara.
Göðsümde ki boþluðun dahi bir anlamý yok
öylece ses etmeden
ufak tefek
öksürük þurubu içiyorum
Ýyi kafa yapýyor meret.
Ben beni sevmeye üþendiðime hep bunlar
Güzel þeyler
bizi asýl üzen þeylerdir demiþti biri
inanmamýþtým.
Bildim
ki
bildim bileli
yitik ellerim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.