AYNADAKİ YABANCI

AYNADAKÝ YABANCI

Paslanmýþ musluklardan akan gözyaþýmla
Sükuti bir bakýþ attým aynaya,
Ayna bile aynýsý deðil artýk.
Gözüm yüzüme ecnebi
Tanýnmama tanýk gerek...
Ne âlâ !
Gitmiþim kendimden;
Koltuðumun altýnda aný parçasý,
Otobüs dolusu hiçlik,
Ve üstümde nihilist bir beden...
Kime sorsam,
Kimse tanýmýyor beni.
Peki ya neden?
Hangi çöplükte kaldý zihnimin ütopyasý?
Aslý þöyle dursun,
Ya kopyasý...
Sahi ben kimim,
Kime söylüyorum,
Ve kime sövülüyorum?
Toplasan
Üç kuruþluk ederim,
Baþka da neyim?
//Ayhan olgun//


Sosyal Medyada Paylaşın: