NEDEN YOKTUN

Duyuyormusun ;þimdi aðladýðýmý pencerelerde,
Özlem rüzgarlarýnýn estiði bu beldede...
Nasýl aradýðýmý,sensiz sokaklarýnda Berlin in.
Umutsuz gecelerde, korkulu düþlerde.

Yaðmurlar yaðýyor...duymuyorum,
Yokluðun;kardeþ yarasý, kardeþ aþký...
Seni soruyorum, seni arýyorum, Herman caddesinde,
Tek tek aradým;bütün kapýlarýnda,
Bu sokaðýn...
Ýsmini,içimdeki heyecanlý umutlarla
Ve, buldum da
Nasýl ziline dokundum kapýnýn,
Cevap yok,sonra çýkýp kapýna;
Çaldým ve bekledim,
Bir saat boyu.
Açýlmadý açýlmadý...
Nasýl heyecanla koþmuþtum dün;
Yirmi yýllýk hasretin,iþte þimdi,
Bitecek diye umutlanýrken,
Yine ellerim boþ döndüm,gözlerimde yaþla.
Ne zaman bitecek bu hasret!..
Hep görüþelim, diyordun:
Þimdi ben sana geldim,
Öyle heyecan ve hasretle...
Ama sen aramadýn gelmedin,
Hani çok özlemiþtin,aðlýyordun?
Ne oldu?..
Neden gelmedin, neden yoktun?
Anlamýyormusun yirmi yýl geçti,
Koskoca...
Neden yoktun ; aradýðým,
O sokaklarýnda,Berlin in
Vefasýz .

Aygün Deniz /31 /3/ 2018/ Berlin
Sosyal Medyada Paylaşın: