Nisanýn yirmi üçü, kan aðlýyor yüreðim Dertlerimle baþ baþa, kaldým yine ben oðul Yokluðun ve hasretin, kalbimde boðum boðum Fotoðraf, anýlara, daldým yine ben oðul
Bu nasýl bir kaderdir, bak seni benden etti Aðlýyorum yýllardýr, hasretin cana yetti Bayram olan Nisan da, yavrum beni terk etti O tükenmez acýnla, doldum yine ben oðul
Yaþlar tekrar geliyor, gözlerimi sildikçe Yüreðim dayanmýyor, hele gece oldukça Özlemlerim artýyor, Nisan ayý geldikçe Hüzünlü gül misali, soldum yine ben oðul
O uzun gecelerde, sabahlar da olmuyor Yüzüm güleç ya benim, kimse derdim bilmiyor Ne yapsam ne etsem de, elden bir þey gelmiyor Çareyi aðlamakta, buldum yine ben oðul
Senin özlemin oðul, yakýp, yýkan ateþ kor Bu zavallý anneni, sen de sakýn görme hor Neden býrakýp gittin, kabullenmek ne de zor Her yýl olduðu gibi, öldüm yine ben oðul
Aslý Gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüya Gül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.