yaðmurun gözyaþýn olduðuna yüzümü yýkadýkça inanmýþtým fesleðen kokardý ellerin saçlarýmda gezdikçe daha bir güzelleþirdim her gece baþka bir rüyanýn kollarýnda dolaþýrken karabasanlarla sýrdaþ olacaðýmý nerden bilebilirdim.
çocuk gibi gözlerim gözlerinden onay bekler yere düþeceðim diye sýkýca sarýlýrdým koluna her kelimen baþka dünyalarýn kapýsýnda nöbetçi açmazsan kapýda kalacaðým korkusu ah nasýl incitirdi yüreðimi topraktým ben her dikilen meyvenin sebebi ansýzýn nadasa býrakýlmak doðama aykýrý sevda ekilmiþ yamaçlarým heyelandan akýyor tutamýyorum.
aðlamak zor deðil de inanmanýn boþa çýkan avuçlarý sýzlýyor zorbalýk bu ölmek sorun deðil gözleri açýk giden umutlarýn hesabý kime sorulur aþk eteklerini sürüyerek karþýmdan geçerken izlerine bakakalmak peþi sýra sürüklenmek bir suçlu gibi yürekte pranga hep sabaha ertelenen güven gonca dudaklarda zayýf bir iniltiye dönüþürken kýrýlgan hayat kop hadi inceldiðin yerden.
duraktayým ilk gelen otobüse atacaðým kendimi cama dayalý yanaðýmdan üzgünlük süzülecek bomboþ geçecek yýllarýn yollarýna döþeneceðim gelen geçenden sevda dilenerek.
inanmanýn boþ hayaller geçidi olduðunu öðrendim.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.