HER ŞEYE RAHMEN YAŞAMAK...

Yaþamak…

Bazen acý, bazen tatlý anýlarla yaþamak.

Bazen bir çocuk gibi mutlu,

Bazen de hiçbir umudu kalmayan bir insan gibi ölümü düþünerek yaþamak,

Denizdeki dalgalar gibi her defasýnda kýyýya vurarak yaþamak.

Bazen bir rüzgârýn savurduðu ve nereye sürükleneceðini bilmeyen bir yaprak gibi yaþamak.

Bazen de dümeni senin elinde olan bir kaptan gibi gideceðin yeri bilerek yaþamak.

Yaþamak, bazen küçük bir bebek gibi yardýma muhtaç olarak,

Bazen bir aðaç gibi ömrünün sonbaharýnda yapraklarýný dökerek yaþamak.

Rüzgâr her estiðinde ürperen bir kuþ gibi çaresizce yaþamak.

Yaþamak…

Ömür denilen bu yolda nelerle karþýlaþacaðýmýzý bilmeden yaþamak.

Her þeye raðmen yýlmadan, usanmadan ve dimdik yaþamak…

Güzel olan, yaþamý deðerli kýlanda bu deðil midir zaten.

HER ÞEYE RAÐMEN YAÞAMAK…





DERYA...

Sosyal Medyada Paylaşın: