Dostum yoksulluk!

Yoksulluk arkadaþ oldu, býrakmaz
Ne terkedip gider, ne küser kýzar.
Ölsemde kurtulsam, der ki gerekmez
Kuruntu olarak kalbime sýzar.

Dara düþsem hemen neþeyle dolar
Sarýlýr boynuma yüzümü yalar.
Eðer kazanmýþsam saçýmý yolar
Kaydýrýr tipimi deðdirmez nazar.

Ne kadar koðsamda yine benimle
Bütün ömrüm ile ayým, günümle
Ya vicdanla oynar, ya da dinimle
Ýllâ; birisinden birini bozar.

Ey yoksulluk sana nettim neyledim?
Bir cahillik edip dostluk eyledim
Halden bilin diye size söyledim
Yok sa bu dostluklar uzar mý uzar.

Nasýl? Et týrnaktan ayrý olamaz
Yoksullukta asla bensiz kalamaz
Durmuþoðlu belki fýrsat bulamaz
Elde fýrsat varken derdini yazar.
Sosyal Medyada Paylaşın: