Sen bilmiyordun!..

Arkam sendin, kalem sendin, daðlarýmsa sen,
Dinle sözlerimi, gözümde yaþtýn dinmiyordun,
Okudum aþkýn kitabýný, zihnime kazýndýn sen,
Aþk, gecede doðan günü deler, sen bilmiyordun...


Karþý koymam için, ne ustasý olmalý, ne ustasý,
Gönlüm o beyaz yanaðýndaki gamzen hastasý,
Görmedi gözlerim, kesemedik düðün pastasý,
Hayalde - düþte yaþadýðýmý, sen bilmiyordun...


Dünyamýn ovalarýnda koþan sessiz ceylaným,
Sade gamzene deðil, bakýþlarýna da hayraným,
Kalbime düþtün düþeli titrer durur her yaným,
Dertli sinem býçakla doðrandý, sen bilmiyordun...


Pencerene çýkýpta eþsiz manzarada gör bu aþýðýný,
Ya da arada bir göstersen gözlerindeki gün ýþýðýný,
Niye paylaþamadýn benimle, aþta- pilavda kaþýðýný,
Yaralý göðüs tekkemde, ilahimdin, sen bilmiyordun...


Þimdi bekler oldu gözlerim, þafak çýkan her gece,
Sana göre, ele göre aþk ne dir ki, sadece tek hece,
Oysa yaþadýðým sensizlik, çözülmez olan bilmece,
Ay doðmaz, gamlarýnla boðuldum, sen bilmiyordun...



Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.

21/04/2018


Sosyal Medyada Paylaşın: