Gölge'm

Gölgem esir aldý beni, Yine günlerden pazar..
Hasta kalem deftere, bir kez daha ’Kaç! ’ yazar.

Býrak gölgeni çabuk! Aydýnlýktadýr yurdun!
Daha demin ’Yeniden! ’ ve ’Sil Baþtan! ’ diyordun!

Zamaný geçti artýk.Son gemi çoktan kalktý.
Gölgemden kalan bana, geceler arkadaþtý.

Baþým öne eðili, gözlerim hafif açýk,
Ellerim ceplerimde, saçým ise daðýnýk..

Gizlice bakýyorum..Gölgem hangi tarafta?
Tam duvara yaslanmýþ, sessizce aðlamakta..

Ýsyan etmiþ haline.Beni tek suçlu bulmuþ..
Haksýzda deðil hani.Takipten çok yorulmuþ..

Býrak gideyim dedim.Takip etme bir daha.
Zaten halim periþan, sen de dert olma bana.

Dedi ölüm ayýrýr, baþka da yoktur yolu.
Varlýðýna esirim, sen ey Allah’ýn kulu.

Boðazýmda bir yutku, nefesim çok hýzlanmýþ..
Tek dostum gölgem imiþ, diðerleri yalanmýþ..

Esir almýþ o beni, kendi de bir esirken,
Dünya mý durdu dedim? Iþýklar kesilirken.

Ruhum dilekçe yazar, evrenin sahibine.
Sonsuzluðun baþýnda, beklemekteyim yine.

Az ilerde bir direk, üstü sokak lambasý...
Yavaþ yavaþ sönüyor, gölgemin akrabasý..

Ișýdý gün aniden, yalnýz kaldým yeniden..
Giden gölgem olsada yeni bir gündür gelen!
Sosyal Medyada Paylaşın: