KAHVENİN ANISI (220.)

Ne zaman senden gitmeye kalksam
Kalbim isyan ediyor gitme kal diyor
Yeniliyorum yüreðimin sesine
Olmuyor sevgili sensiz olmuyor

Þiirler yazmak istiyorum adýna
Oda artýk bana bir haz vermiyor
Hiç bir þeyden tat alamaz oldum
Ýçimde kocaman bir boþluk var

Her gün dirhem dirhem tükeniyorum
Seni kaybetmenin korkusu ile
Olmuyor sevgili gün akþam olmuyor
Geceler bir türlü sabaha ermiyor

Ýçimde ki ateþ sönmek bilmiyor
Günden güne daha da yangýn büyüyor
Eskiyi hatýrladým birden bire
Oturdum bir aðacýn altýna

Diktim gözlerimi bir noktaya
Çok eskilere götürdü beni
Seninle bu aðacýn altýnda oturmuþtuk
Hayaller kurup dilekler dilemiþtik

Kahvenin kýrk yýllýk hatýrýna
Hayali kahvemizi yudumlamýþtýk
Sonra da Kahve telvesinde
Sýra ile falýmýza bakmýþtýk

Ayrýlýyordu yollarýmýz kahve falýnda
Çok üzülmüþtük gözlerimiz yaþarmýþtý
Birden rüzgar çýktý ardýndan bora fýrtýna
Aðacýn yapraklarý döküldü savruldular her bir yana

Yaðmur baþlamýþtý bardaktan boþalýrcasýna
Sýðýnacak bir yer yoktu iliklerimize kadar ýslanmýþtýk
Þimdi düþünüyorum da hani kýrk yýllýktý kahvenin hatýrýna
Baktýðýmýz fal doru çýkmýþtý aslýnda
Daha o zaman yollarýmýz ayrýlmýþtý seninle


Fatma Ayten Özgün


Sosyal Medyada Paylaşın: