Eþkâli belli olmayan Bir gecenin karanlýðýnda, Asi yürekler dokunur Ben üþürüm rüyalarýmda, Āh bu gece boðulurum Sert rüzgârlarda, Siyahi gecelerden Nefesine sesleniyorum anne.
Hep ezilen Ýncinen gururum yerlere serilmiþ, Yol yok Acý çok Ruh yokken içim hep ezilmiþ, Kanatlarým kýrýk Bedenim ezik Ruhum eskimiþ, Bana huzur veren Nefesine sesleniyorum anne.
Beni, sana anlatýrken Derin sancýlý yalnýzlýðým, Yaþama isyan eden Kýrýk notlu ahiretliðim, Mutluluk çerçevesi Çatlak kadersizliðim, Coþan denizlerden Nefesine sesleniyorum anne.
Her zerrenin Sisli sabahýnýn karlý yollarýndan, Zehir kusan Kirli karanlýklarýn duvarlarýndan, Çýðlýklarýn esaslý kör kuytu köþelerinden, Var gücümle Nefesine sesleniyorum anne.
Amansýz bir yazgýnýn suskunluklarýndan, Sarýlamayan yaralarýn Derin acýlarýndan, Zakkum çiçeðinin Dikenli yapraklarýndan, Yedi cihandan Nefesine sesleniyorum anne.
Ben, tümüyle artýk sana Doymak istiyorum, Varlýðýnla hayata tutunmak Gülmek istiyorum, Ýçimdeki fýrtýnalarý Atýp kurtulmak istiyorum, Gizli gizli tân vakti Nefesine sesleniyorum anne.
Mehmet Öksüz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.