Bir nisan akşamında
Bir nisan akþamýnda, yazdýðým ilk þiirle
Girdim çýkmaz bir yola, sonumu bile bile.
Önceleri gönlümde esen sevda yeliydi,
Gizlice yaþadýðým çok hoþ duygu seliydi,
Her anýmda sessizce seni düþünüyordum,
Emsalsiz cemalinin düþünü kuruyordum.
Hele ki gökyüzünde o gece mehtap varsa,
Keþke derdim kendimce, ýþýðý beni sarsa!
Yüzümü aya döner, yudum yudum içerdim,
Ýçtikçe sermest olur, kendimden de geçerdim.
Halelenmiþ haline hayranlýkla bakardým,
Keyfim yerine gelir, bir sigara yakardým.
Yanýmda var sayar da, seninle konuþurdum,
Ýçim coþkuyla dolar, heyecanla solurdum.
Yorgun argýn baþýmý omuzuna dayardým,
Sen saçýmý okþarken, nefesini duyardým.
Huzurlu ve mesuttum, iþte o ilk zamanlar,
Hiç bitmesin isterdim, yaþadýðým o anlar.
Sen her þeyden habersiz, baðýmda açan bir gül,
Bense dalýna konmuþ, aþkýna duçar bülbül.
Böyle sürüp gitseydi, olmasaydý aþikâr,
Sýrrýmla eriseydim, mum gibi azar azar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.