HÜZÜNLERE MEZE

Ýsyanýn tedirgin tohumlarý
Ýçimde patlýyor sanki
çirkef ayrýlýðýn gölgesine düþen
hangi çýlgýn aydý bizi bizden eden
gülüþlerime kýrýklarýn dokunduðu günden beri
notalar hüzünle yarýþýrken
hüzzam taksiminde kayboldu ümitlerim


vuslat ararken seni bir trenin vagonlarýnda
bizi terk eden zemheri ayrýlýklar, türedi yokluðunla
açmalýk olsun diyorum umutlar
bu gelecek baharda
bitsin ayrýlýklar gömülsün mezarlara

aþký kalbimde unuttuðundan beri
hüzünlere meze oldu
þu zavallý yüreðim
bir yudumluk þarapmýydý
bir þarapnelin aðzýndan taþan
yoksa gurbet akþamlarýnýn yalnýzlýðýnda
kýzýl yakamozlarmýydý çýðlýk atan

ibresi yükseliyor atardamarýmýn
vuruyor þah damarýma yokluðun
ah, sevdamla yarým kalmýþ gülümsemeyle
konuþsa gözlerin
söylese geç kalmýþlýðýný mazeretinin
ben seni zaten af ederdim
her sözün þah damarýmdan vursa da beni
sensizliðin gecelerinde vurgun yedi yüreðim

telafisi olmayacak kadar
acýlar biriktirdim sensizliðe dair
ah sevdiceðim
gün ýþýsa da neye yarar
sana aþýk vurgun yemiþ yüreðim
seni karsýmda gören gözlerim
kalbimle kilitlenmedikçe
neye yarar sensiz doðan güneþim

ben ki senin o yokluðunla biterim
kaçýl diyor yüreðim
güneþin kavurduðu kumullardan
nedir ki umut dediðin
tut ellerinden savur lodosun bilinmezlerine
sen arkada,o önde
tutun yelelerine
belki götürür seni
aþkýn savrulmamýþ küllerine

belki bir cemre kývýlcýmlanýr
bir giz sýzar eski zamanlardan
ve doðar belki külün ateþinden
aþk bir daha

HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: