DEMLENİYORUM...

Geçmiþten bu güne eksik, belki fazla,
Biraz hüzün bira güzün demeden,
Geniþ zamanlara býrakýrým hislerimi.
Bunlar birer demdir gelir düþer yazýlarýma...
Demlerden süzülür aktýkca okuyanlara,
Düþüncelerimin açýklýðýnda.
Usul usul dalar giderim derin koyularda,
Dedim ya açýðýn da, koyusun da,
Duygularýn demleniþi her an yanýbaþým da.
Bu ben miyim?
Olmak istediðim beni bana getiren,
Beni benden herkese büyüten, demlendiren...
Ben hala demleniyorum.
Belki biraz ertelerim zamaný kendim de.
Nasýl olsa geçecek üstümüzden aylarýn bir kaçý...
Gene dolup demleneceðim,
Belki sevgilerin, ayrýlýklarýn, panayýrýn da...
Dolup taþacaðým þiirlerimin mavisin de...
Umuyorum ki okuyan gözler göreceðim...

DEMLEN / Ý / YORUM ÞÝÝR / LERÝM / DE

Sosyal Medyada Paylaşın: