çekince düþtü bulutlar üstüme yalan yaðmur deniz ucuyla sürükledi beni kayalýklara sýkkýn can aðrýsý ne yapsam nereye gitsem deve kuþu
çok oldu uzaklardan seyretmeyeli dünyayý bana bilmediðim bir þeymiþ gibi maviyi batýrýp içimin duymaktan vazgeçen dudaðýna buseler öpücükler ver güneþli gözlerinle
ne hafif dokununca aðlayan rüzgar ne aðlayýnca uçan hafifliði sevdanýn baþý boþ dans gezerim gecenin bu vaktinde buyurun desem ne çýkar binlerce sene evvelinden
aniden gökyüzü yalaný oluyor masal eski duvarlarýn gölgesinde o anýn mutluluðu iþte þimdi tekrar geçiyor üstümüzden güneþ bir bahar aðacýnýn kardeþi gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.