Kadınım

Ben ömrümü sýrtlanýp omuzlarýma,
Bilindik diyarlara yelken açtým!
Kendi içimde düþman edinip,
Kendi kendimle savaþtým....

Ve þimdi ;
Gönlümün kýyýsýna mumlar yakýp,
Kokuna yetiþmek telaþýndayým.
Sendeleyip zamanýn bir yerinde
Ayaðýma takýlýrsa düþlerim,
Gün yüzü göremez isem
karanlýk mateminde,
Ve elim ermezse ellerine,
Gök yüzüne hüzün saçýp,
Yaralý bir kuþun kanadýný
Baðla kirpiklerime...

Demem o ki;
Ömrüm omuzlarýmda aþarsam daðlarýný yurdunun,
Dört tarafý dikenlerle çevrili ruhuna,
Her gece ay ýþýðýyla süzülüp,
Her seher yeni bir umutla adým atayým kadýným..
Gözlerinin kýyýsýnda durup,
Gönlünün ufkunda bir dünyada,
hiç usanmadan koca bir ömür ,
koynunda yatayým kadýným...

Sosyal Medyada Paylaşın: