tanýdým karanlýðý içimdeki
senden yayýlan aydýnlýðýn
çift yönü de sivri mýzrak gibi olduðunu gördüm
ve bana ve benim içimde yatan aldatýcý masumluða karanlýðýný sapladýðýný
baðýþla beni ve özgür býrak
-harfler senin
bu acý da bu kan da bu yargýlar ve renkler de...-
ama dolaþmak istiyorum harflerinle bu karanlýkta
gördüm ve anlatabilirim (belki)
saf suyun üstünde paramparça lekelerin yüzdüðünü gördüm
insanýn yüzüyle ve elleriyle deðdiði suyun ölümünü
tanýdým iç içe geçen gerçeðin dýþýný
affedilmek için affettim
seni, senin sözlerinle vuraný
çaresizlik, kendi harfleriyle dilsiz kalmasýydý insanýn
öyle mi?
-ses ve söz sana aitse kim dilsiz deðil?-
parçalanmýþ sözcüklere çarpa çarpa yürüdüm ölüm denen düþte
birinin düþünde öldüysem ne mutlu çünkü hala yaþýyorumdur belki
ya da birinin düþünü öldürerek hayatta kaldým
bizi çevrelediðin bu karanlýkta nasýl olabilirdim? masum mu? sanki...
kýrýk dökük günleri yürüdüm
insanýn insana kurduðu vahþice tuzaklarda ne arardý merhamet
merhamet!
sonunda eðildim insanlýðýn mezarýna
ve kokladým topraðýný
ses ve sözü gösterdin bana iþte o zaman
teþekkür ederim.
ö.k
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.