RAHMAN CEMRESÝ
Ne sorulsa yeri deðil diyorum
Ne bilinse, ne duyulsa ne olduysa artýk
Gözlerimi kapatýyorum
Duymuyorum..
Sen ömrümden çalarken gözyaþlarýmý
Kayboldum kuytusunda günalarýmýn
Ve yetim bir gölgenin gözleri var þimdi
Rahman cemresiyle düþerler üzerime.
Ve ben günahkar, bir yaným firari
Adresim hep ayný, ayrýlýklar çeþmesi
Öylesine sessiz, öylesine bir þey iþte
Gelen çok, giden yok, karnýmýz tok.
Baharlar son dakika takýlýyor aðlara
Gülerken aðlatan mevzular gibi þanssýz
Sarýl sarýlabilirsen þimdi yýllara
Günlerce vurmadýlar mý hepsi?
Dikine yaþatmadýlar mý hayatý?
Satmadýlar mý bizi?
Düpedüz yatýrmadýlar mý topraða.
Beni yerler sarsýn artýk
Toz toprak kalayým dört bir yanýmla
Ýçimde cansýz düþüncelerim
Ve bedenim dýþarýdan satýlýk gibi
Gelip satarsýn belki
Gücüm yok yoruldum diyecek kadar
Baþým dik, gözlerini seçebilecek gibi
Kalbim ise bir hiç, öldü gibi sanki
Ey gidi ruhum sen yaþarsýn belki
.
.
RAHMAN CEMRESÝ – Mert Zafer Cansever – Mawish Þiirleri