Ey YÂR

Kim demiþ “Gözden ýrak olunca gönülden de ýrak olur” diye?
Öyle olsaydý her gözümü yumduðumda niye görürdüm seni?
Asýl gönülden ýrak olan gözden ýrak olur.
Madem gönülde deðilsin, “gözde” nasýl olursun?
Ey yar!

Sen içimin daðlarýnda kar, gönlümün ocaðýnda korsun.
Sen gönlümün mülkünde ulaþýlmaz diyar, o diyarda bulunan yarsýn
Varsýn!
Bazen sana sýðýlmayacak kadar darsýn!
Ulaþýlmayacak kadar zor.
Gönül ocaðýmda korsun!
Gözden uzak, közden yakýcý…
Uzaklýk üþütüyor bazen…
Kar gibisin…
Hasret yakýyor, kor gibisin…

Ýçimin daðlarý sarp benim,
Ne bana izin veriyor geçmeye ne de gelene…
Ýçimin yollarý dar benim…
Uzun…
Ýçimin meralarý sonsuz…
Ve sensiz…

Her yol birbirine açýlýyor.
Her kapý bir odaya…
Sen baþka bir yolun üzerinde, baþka bir odada…
Sen oradasýn biliyorum
Yollar býrakmýyor.
Yýllar býrakmýyor…
Eller býrakmýyor…

El’lerin kavuþmasýna “el”ler engel.
Ey yar “hadi çýk gel” demek,
Yazýldýðý kadar kolay deðil.
Düþünüldüðü kadar kolay deðil.
Hissedildiði kadar kolay deðil.
Sadece varsýn.
Çünkü yarsýn…
Ulaþýlmaz diyarsýn…
Sadece gözden uzaksýn, közden yakýcý…
Öz’den uzaksýn, sözden yakýcý…
Ey yar!
Hep var ol, olur mu?

Sosyal Medyada Paylaşın: