İNCİTME
Biter gün, gün biter kendi kanýmca,
Ayý bir insanýn yýllarý birdir,
Hedefte iyilik, ezme karýnca,
Var ile yok insan, dünya kimindir.
Az eyle öz eyle güzel söz eyle,
Ýncitme ruhunu gülün tende ölüm var,
Hayat ebedi mi ? Bilelim söyle,
Ölmedi mi sanki, sahi Nemrutlar.
Ahý alan hiç Üsküdar’ ý geçmez,
Kar kalýr mý zulüm? Kanar kendince,
Aþýlmaz görünür, kibri de bitmez,
Ah der sonra eyvah! Kabre girince.
Bir yolcuyuz iþte, garip bir yolcu,
Eni sonu yalan, koca bir yalan,
Kimi bin bir telaþ, kimi koþucu,
Dünya der fýsýldar, biraz oyalan.
Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Yıldırım Çevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.