Çölleþmiþ bir ormanda tavþanýyla, parsýyla,
Kendini aslan sanan çakallar dolaþmakta(!)
Dünyaya hükmetmenin dayanýlmaz hýrsýyla,
Çakallar birbiriyle gün be gün dalaþmakta.
Bir orman düþünün ki gökten yaðmur yerine,
Her gün ölüm yaðmakta, gömülürken derine.
Mazlumlar terk edilmiþ en bahtsýz kaderine,
Ölüm ile kol kola yaþama alýþmakta.
Git gide ýsýnmakta, hava gergin ve sýcak!
Bir kývýlcým yeterli alevlenmeye ancak;
Bu ateþin içinde bütün orman yanacak.
Hayvanlar kývýlcýma bir þekil iliþmekte…
Oysa orman içinde bütün aðaçlar özgür,
Bütün hayvanlar dostça ve kardeþçe ve de hür,
Yaþasalar… Ne mümkün! Hava dolu siyanür;
Nefeslendikçe orman ölümle buluþmakta…
Coþari der, her canlý yaþasýn ki yasaksýz,
Yarýnlara varalým korkusuz ve nifaksýz…
Sorsanýz kimse bilmez bu savaþta kim haksýz,
Her akýl kendi ile gün be gün çeliþmekte…
Ýbrahim COÞAR