Sensiz her şey mesnetsiz!

Sensiz cihanýn her zerresinde
Ýklimlerin o þevksiz hallerinde
Tefekkürün insanýn kimliðinde
Hasretin asudeliðinden seninle

Kalbimde dinmez hazzý sevgin
Aþk nazarýnda halimde meþkin
Sana olan, özlemimde kederim
Sensiz þimdi neyleyim hederim

Ne ezanlar ki, okunuyor hissiz
Kalb, mefkûresinde çok densiz
Nefsim, hevesleriyle de hadsiz
Ruhum, kefenler içinde çaresiz

Her an temaþa ettiðim o mevtin
Kýlýnan cenazelerde yok idrakim
Biçareyim ben avuntu içindeyim
Sensizlikte iþaretlerle divaneyim

Bir caný taþýrým lakin çok arsýzým
Vaktin tecellisine hezeyanlaþýrým
Mazeret içinde, anlamsýz koþarým
Sensiz ben çok yalnýzým hýçkýrýrým

Her þey bühtan oldu mana kurudu
Aþk, çilesiz zevklerin kurbaný oldu
Ýnsan nisa kimliðinde arý da unuttu
Edep edebiyat ikliminden uzaklaþtý
Sosyal Medyada Paylaşın: