ne ister kalbim, ayaklarým ne arar ormaný artýk hiç görmeyecek miyim ben az önce ayrýldýðým yerlerdi benim yurdum gece karanlýðýnda þehre giden yolda ansýzýn duruyorum.
uyuyan bir dünya görüyorum önümde þimdi sessiz, yankýlarý geliyor kulaðýma bir taþ dünya; geniþ, büyük ve gri insanlarý bir þey var ona çeken ya benim orada iþim neydi?
uyu... uyu... çýngýraklar mý seslenen daðlarda...
birden geri dönüyorum ormanýn içlerine ilerlemiþ saatinde gecenin biliyorum çalýlarýn kokularý nerede orada baþýmý otlara sokuyorum uyuyorum ormanda, ta içerlerde.
uyu... uyu... çýngýraklar mý seslenen daðlarda... Sosyal Medyada Paylaşın:
leopoldine Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.