Ey nefsim!

Sana kafa tutarým bilirsin gözüm karadýr
Senin derdinse ben’dir, sofradýr, paradýr
Her dönemeçte paçamdan çekiþtirip durursun
Sana uyduðum çirkinlikler, içimde hep yaradýr

Ey nefsim! Sensiz yaþamak þansým yok biliyorum
Bazen bir tasma alýp, kafana taksam diyorum
Elin seveni gezdirirken kaniþini, kuçusunu
Ben de ilan etsem, senin bir hayvan oluþunu.

Terbiyesizliðin ayyuka çýktý, bense harýn dibine
Bugün de sofrada muhasebe var, artýk nasibine
Ya yersin bu acý lokmayý ya küser oturursun
Aslýnda vermeli seni de bir üstadýn tedrisine.

Sen var ya sen! Baþýmýn püsküllü belasýsýn
Lanetlenmiþ Ýblisle, nasýl da canciðer dostsun
Kafa kafaya verip, bir hinlik planlarsýnýz amma
Sen ben izin vermedikçe bir hiçsin, boþsun!

Buðra San/13 Aðustos 2007
Sosyal Medyada Paylaşın: