Ah be þövalye neydin, ne oldun, kadere bak
Sen görmedin açtý da lale, karanfil zambak
Zamanýn verasýnda nevbaharý aradýn
Bir tanecik gül idi özündeki muradýn
Bulabildin mi onu çýktýn da Kaf Daðý’na?
Koklar iken deðdi mi kýrmýzý dudaðýna?
Gülü bulsaydýn þayet hârýna da gül derdin
Göðüs kafesindeki kalbine bülbül derdin
Uðraþsan da duyulmaz artýk eski coþkusu
Zira gelmiyor gülün, maþûkunun kokusu
Gezip durdun yýllarca hayal bahçelerinde
Kuru gül yapraklarý, buldun ökçelerinde
Zaman çürüdü gitti, yýldýzlar da paslandý
Çilekeþ gönlün hasret çeke çeke uslandý
Siz ki Don Kiþot ile Rosinante oldunuz
Dulciane bir hayal, hayalde ne buldunuz?
Çiçekler arasýndan, geçtin mýzrak elinde
Gördün mü papatya, yârinin saç telinde
Dönme! Geride kaldý, aþka susayan güller
Yandý, yasemin gibi, gül gibi kokmaz küller
Mýzrakýnla mehtaba, resmini çizecektin
Aþk þövalyesi olup dünyayý gezecektin
Yýldýzlar çýrpacaktýn saçý örülü baþýna
Sim gibi düþecekti hepsi kalem kaþýna
Olmadý... Yaprak dahi, dökemedin aðaçtan
Bir de bahsediyorsun boþuna zümrüt taçtan
Hicrânýn kudretine râm oldu gülün bahtý
Bahtýna baðlanmýþtý þeyda bübülün tahtý
Ýstemiþtin ki aþka doyayým, doyamadýn
Baþýný da omzuna, göðsüne koyamadýn
Sevda yüzünden yaktýn kalýn kitaplarýný
Altüst etti bir çift göz, bütün hesaplarýný
Karanlýðýn koynunda ruhun göðe uluyor
Gözlerinde çiçekler açmýþ, hüzün suluyor
“Herkesin caný kendine kýymetlidir cânâným.”
“Ýnan sensin bedenimde, yegâne tatlý câným.”
“Gülzârda gölgen bile çok güzeldir güllerden.”
“Böyle bir söz duymadý gül âþýk bülbüllerden.”
Dedin de ne oldu ki halinden bihaberdir?
Ne yazýk ki sonunuz Arzu ile Kamber’dir
S /ÂYE 9 NÝSAN 2018 / ESKÝÞEHÝR