Düştü...2

Doðrular azalýnca dillere yalan düþtü
Güçlüler haklý oldu, kalplerden vicdan düþtü

Bulmadý sahibini adalet denen mefhum
Her türlü mülkiyete sinsice talan düþtü

Güneþe hasret kaldýk, siyahlaþtý asuman
Nasýl geldi bilinmez cihana duhan düþtü

“Ýlim yitik malýmýz” biz bunu böyle bildik
Bulmaya gidenlerden, izan ve irfan düþtü

Neþeye ve sürura zorbalar sahip oldu
Bizim de payýmýza bir acý figan düþtü

Bizler kuru yerlerde; sabahlarken, ellere:
Kuþ tüyünden yapýlmýþ yatakla yorgan düþtü

Ne malda ne de mülkte gözümüz yoktu ama
Neden boðazýmýza sýmsýký urgan düþtü?

Her yandan zulmet yaðdý, insaniyet adýna
Barýþ denen masala damla damla kan düþtü

Daha iyi olacak, umarken yýllar yýlý
Umutlar zayýfladý, sonunda hüsran düþtü

Tuzaklardan kaçarken, yolumuz üzerinde
Kuyulara dost olduk, hisseye zindan düþtü

Aðyara her devirde inci ve mercan düþtü
Yâre; gönlü hüzünlü, hayali canan düþtü

Sosyal Medyada Paylaşın: