biliyorum
bedir gibi parlayan simanýn hayaliyle kaðýda kaleme sarýlmýþ olanlarý
yaþmaktan süzülen gamzeleriyle kalbi yaralayanlarý
hummalý gecelerde sýcak çöllere atýlanlarý
biliyorum...
bir leylaya deli
bir þirine maþuk
bir züleyhaya köle
bir ýþýða pervaneyi
yakýnlaþmayý,
ilgiyi,
arzuyu
biliyorum...
yürek yaralarýný ,acýdan çýðýranlarý
hasretle çýldýranlarý…
hicrandan gözyaþý akýtanlarý
baðrýnda ateþ nehri taþýyanlarý
her damlasý ah olan
yaðmurlarý…
felekleri…
menzilleri…
.(*).
bilmek...
ölümdür, kurban olmadýr, can vermedir
aðzý mühürlü büyük bir fýrtýnanýn evvelinde durmaktýr
azgýnca akan sel suyunun önüne set çekmektir bedenini
bilmek...
altýn sarýsý burçaklarýn arasýn da tarla kuþlarýna kanat olmaktýr
yasemin bahçelerinde karanlýktan sýyrýlýp ýþýða dönüþen güneþ olmaktýr
milimetrekarelerinde hep ayný sevgi olan bir gönlün maþuku olmaktýr
bilmek...
yaksýn diye alevi, ýsýtsýn diye ateþi
kandýrsýn diye suyu, boðsun diye ýrmaðý
sýrrýn en gizini
biçimlerin en güzelini
baþladýðý yerde biten zamaný
sebepleri…
illetleri…
.(*).
bilmektir
parça pürçük bir akýlla her þeyin en-boy-derinliðini
zaman-mekan her ciheti hatýrlamýþ gibi
öyle yakýn, öyle zahir, öyle ayna her köþeyi her sesi
ne olduðunu anlamadan
iç içe açýlan ýþýklý salkýmlarýný
salkýmlardan dökülen parýltýlarý
suya deðen yýldýzlarý, havuzlarý, havzalarý…
bir rüyadan uyanmýþ gibi..
bilmektir...
rüzgar olup sevgilinin üzerinden geçmeleri
titreyince gölge gibi titreyenleri
sinede kendine yer beðenmiþleri
saçlarý alýnlarýndan suya düþmüþken
eriþilmezcesine güzellerken,
daha güzeli yokken…
bilmektir...
son derece altýn tahtlarý
gümüþ ýrmaklarý
getir deyince getirenleri
gel deyince gelenleri …
bilmektir...
ýþýltýlarýný saça saça kýrýlan dalgalarý
yükünü taþýyamayan kristal bulutlarý
yan yana duran, bir hizaya gelenleri
birbirini sema eden þavklarý, þualarý, tayflarý
yerden göðe uzanan kandilleri nurlarý, revnaklarý
.(*).
bilme...
dudaklarýn üzerinde tomurcuklanan þebnem damlacýklarýný
büyüsü harikulade üç gün üç gece kutsanmýþ aþklarý
lacivert aynalarda aðlayan gamlý gönlü
tek tek açýlan mektuplarý ,
gül kokulu son þiiri
mecnunu yakaný
ferhatýn sýrrýný
bilme...
sýrta vuran gecenin ayazýna aldýrmadan
parmaklarýn hissetmeyecek derecede üþüdüðünü
kalpten gelen aksak ritimleri
hissedince bir bedenin içten içe sarsýlýp titrediðini
ellisini aþmýþ bir adamýn dizlerinin üzerinde
nemli gözlerini hiç kapamadan nasýl yalvardýðýný
ýþýksýz geceleri
þeffaf gölgeleri
bilme...
hatýralarýn öyle yalnýz ,öylesine… yangýn yeri olduðunu
yeri göðü yýrtarak yükselen feryadý figaný
hazin hazin esen seher yelini
kaybolan günü
doðan ayý
batan güneþi
redfer