Adı Yağmur

Bir gece dudaklarýn çatlar...
Aylardan temmuz, günlerden perþembe...
Akdeniz yazýldýðý gibi okunur bu mevsimde...
Ellerin hiç olmadýðý kadar kuru,
Oldukça susuz ve uykusuz gözlerin...
Ve bedenin,
sazýmýn en cýlýz telinde...
Parmaklarýmda hayalinin ritmi;
"Ne olur ýslak ýslak, bakma öyle..."

Yer yer kaldýrýmlara dökülen hatýralar,
Mozaik taþlara iþlenmiþ bir kalp.
Ve ben,
caddenin ortasýndan yürüyorum,
Sýrf bu yüzden!
...
Ayak seslerim ve ben...
Yerin kulaðý varsýn olsun,
Sen yine de gel...
Bu sessiz sokakta, sensiz çaresizim!
Bastýðýn her kaldýrým taþýna;
"Ah bir dili olsa da, konuþsa" demezsen þerefsizim...

Bir gece dudaklarýn çatlar...
Aylardan temmuz, günlerden perþembe...
Akdeniz yazýldýðý gibi okunur bu mevsimde!
Her yer güllük gülistanlýk olmasa da,
Akdeniz’de aðlayamaz hiç kimse!
Kelimelerin havada asýlý durur,
ve yaþlarýn kurur düþmeden topraða.
Ben bir șiir okurum ezbere,
Ve her șiirde yeniden yaþarým sessizliði...

Sonra hayaller kurarým,
sensiz ama týka basa seninle dolu...
Acýsýz, kedersiz ve mutlu!
Mesela evleniriz her gün binlerce kez,
Saðýmýz Akdeniz,
solumuz körfez!
Ben eve ellerim dolu gelirim!
Așýmýz ocakta kaynar,
Hafiften Cem Karaca çalar,
Oðlumuz kanepede masumca uyur,
Kurak Temmuza inat,

"Birde kýzýmýz olur, adý YAÐMUR.."
Sosyal Medyada Paylaşın: