bir þehir... kendi sokaðýný kaybederken toprak bütünlüðü zaptedilmiþ çocuklara sahip çýk beni yersiz býrak ten tene deðerse samimîyet arz eder sen etme
adým: adým-adým çekilirken zihninden malta da volta kesilir gidiþlerim... tezahür eden ne varsa aynada suretimi iliþtirdiðim kimlikte betimlerim sýfatýný bende-görmek seni bölmek beni meczup bir baþa çeker bizi sen çekme sen... sen bana bakma sevgili anlamsýzlaþtýrmak adýna ne varsa serde / cümlesi bende
ben... eteðinde taþ biriktiren kadýnlardan öðrendim sevmeyi sövmeyi anamýn suskunluklarýndan öpmeyi: en olmadýk yerinden bir güzeli, þehvet teþkil eden þarkýlardan öðrendim
bilirim topluma sirayet eden sözler susulmaz ayný aðýzdan sen sus sen... sen bana bakma sevgili ben sana sövmüþ olurum