siyah ve beyaz tanýdýk gri aðrýsý ýslýðýnda güneþ rüzgarý telaþý çokluðunda orion kimsesizliði...
aradýðým ýþýk yaþayan yanýmdý faili meçhul bir zifirle tanýþmadan önce
“haydi uyan” dedim bir hýþýmla kendime artýk hangi kafada, hangi umuda kurduysam zamaný bugünde güneþi öpemeden kaçýrdým kýyýsýndan yaþamý
gece yandý mum söndü zaman durdu sustum… bir düþü daha intiharlarla budamadan sustum yine bu gecede bir kuzgunun çýðlýðýnda
yol bendim kalmak insandan öte deðil yolcu da bendim gitmek aþktan öte hiç deðil “e o zaman dök yüzünü yüzüme” dedi bir melek baþým eðik yine sustum suskunluðumda…
ilhanaþýcýnisanikibinonsekiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.