Sinsice
Avuçlarýmda yandý
Yapraðýna çizilmiþleri hiçe sayan yoncalar
Geceye dumaný dokundu
Döndü maviye
Ýçinden yüreðim geçti
Ýçinden yüzün
Ve saklandý tüm ümitler
Dönüp bakmadan geriye
Yangýndan
Arta kalan yanýk kokusu
Sindi tüm tenime
Kalem arþa kalktý
Söz hýrçýn
Oysa ki
Çizdiðim tablolar
Saçlarýmý savururdu
Baktýðým her yer pembeye dururdu
Þehrimde kalabalýk ayak sesleri
Hep sana soyunurdu
Gittin
Çarparken yüzüme kapýlarým
Sahipsizce kavruldu bedenim
Kaným mapusta
Topraða savruldu gözbebeðim
Ýçimde asýrlýk bir ben
Kimbilir kaç zamandýr ben bende deðilim
Þimdi
Ýpleri hayata baðlý
Nefes alan bir kuklayým
Umduðumu deðil bulduðumu
Deyip
Günleri öðütüp dün ediyorum
Dudaðýmdaki ýslýkla
Kendi marþýmý çalýyorum
Duymasan da
Hýçkýrýklarým sana
Bu deþilmiþ satýrlar sana
Ve sadece yalnýzlýk
Sadece sabýrsýz bir özlem kaldý
Ellerimi kanatarak getirdiðim sabahlara...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.